Dawno nic nie pokazywałem, zatem może warto z kronikarskiego obowiązku coś wrzucić. Piszę w ten sposób bo prace idą ślamazarnie. Z jednej strony dopadł mnie kolejny kryzys zapału do budowy tego modelu, z drugiej pogoda taka, że mnie się generalnie odechciewa wszystkiego. Ze względu na to, że stosuje chemię do malowania na bazie wodny, to staram się pracować w rękawiczkach… a jest gorąco. No ale, coś tam ulepiłem.
Na początek tysiąc funtowe bomby (GPB – general purpose bomb). Ich budowę oparłem o wycinankowe, ale trzeba je było „tuningować”. Na zdjęciach pokazałem kilka faz produkcji. Kształt głównego cielska bomby trzeba było doszlifować, bo z oklejek nie wychodził za ładnie. Bombę pokryłem delikatnie sodą, aby dodać jej miejscami lekkiej faktury. Dodatkowo bazową warstwę bezbarwnego lakieru podkładowego malowałem gęstszym, żeby nadać delikatne żłobienia na korpusie. Na zdjęciach z epoki widziałem, że pewne egzemplarze mają taką lekko nierówną fakturę powierzchni i zachciało mi się te dynksy nieco urozmaicić. Z wycinanki zrobiłem też lotki, ale wzbogaciłem je o detale - jakieś poprzeczki, mechanizm uzbrajający z zapalnikiem (te kręciołki z przodu i z tyłu). Bomby są już "uzbrojone" – jest linka do bezpieczników i jako takie są w zasadzie gotowe do podwieszenia. Oczywiście musiałem je poskrobać i ubrudzić.
Zabrałem się też za ogumienie podwozia głównego, ale temu to jeszcze hoho (a wrzucam takie kostropate, że niby coś tam się dzieje w temacie).
Te dwie żaglóweczki to odczepiane pylony, do których będzie podczepiony bombowy ładunek. Główny element wykonuje z wycinanki, ale musiałem je wzbogacić o boczne oprofilowania u nasady, których ona nie uwzględnia. Na razie pylony wciąż się jeszcze docierają.
Natomiast bardzo się cieszę, że udało mi wytłoczyć owiewkę w oparciu o kopyto, które onegdaj prezentowałem. Obawiałem się tego etapu, bo bez tego trudno sobie wyobrazić zakończenie prac. Oczywiście kilka prób było nieudanych dopóki nie opanowałem techniki i nie nabrałem doświadczenia. Owiewkę tłoczyłem podciśnieniowo, a plastik rozmiękczałem opalarką. To co widać na zdjęciach to jeszcze nie jest gotowa owiewka, brakuje nitowania i kilku napisów. Te białe paski o zróżnicowanej szerokości odwzorowują wzmocnienia naklejane na pleksiglasową owiewkę w oryginale. Wcześniejsze wersje Thunderjetów ich nie miały i zdarzało się, że na skutek zmian ciśnienia pleksiglas się rozlatywał. Dlatego wprowadzono takie wyklejanki nakładających się na siebie pasków. Ten okrągły, biały element to coś w rodzaju zaworu regulującego ciśnienie względem otoczenia. Kopyto poza tłoczeniem, też przydaje się przy dalszych pracach, bo sam naciągnięty plastik jest bardzo delikatny.
No to na razie, ochłodzenia sobie i innym potrzebującym życzę!
Oby tylko stosowne służby nie zainteresowały się, że jakieś bomby ktoś tu chałupniczo wytwarza i to 1000 funtowe! W końcu tylko Pani Pelagia swego czasu miała monopol na bombki i to od A do N!
