Witam,
słowo się rzekło - kobyłka u płota (albo: słowo się rzekło - koza u woza, albo: baba z wozu - koniom lżej - co kto woli). To jest spis P-47 wydanych na polskim rynku.
Wydania z GPMu - nr 10 i nr 150. Pomimo znacznej rozpiętości czasowej pomiędzy nimi i dużego postępu w wydawaniu modeli przez firmę różnica jest raczej kosmetyczna - polega na dodaniu w drugim modelu wnęk podwozia (tylko główne), parków amunicyjnych i bomb oraz zmianie kamuflażu. Projekt autorstwa T. Grzelczaka - w drugim wydaniu w ogóle pominięto tę informację. Nr 10 ma "metalowy" karton, nr 150 oliwkowe malowanie z bardzo nieudanym markowaniem odpadającej farby - wygląda to żałośnie. Projekt dość prosty, wystarczy dodać, że w płacie przewidziano 1 wręgę i 1 dźwigar - a i to się pomija w przypadku budowy komór podwozia. Płat łączony z jednej części, absolutnie nie pozwala uzyskać właściwego profilu. Model dobrze dopasowany (za wyjatkiem okapotowania silnika) - widziałem sporo zdjęć: od takich zrobionych świetnie (np. Hasio Maszkietnik) do takich jak na zdjęciach w oryginalnym czasopiśmie (szpary).
GPM nr 93 - w zasadzie wszystko to samo (łącznie z rysunkami, układem części i uproszczeniami), ale samolot z kroplową owiewką i płetwą grzbietową - razorback (chociaż chyba zaprojektowaną jako zbyt mała i krótka). Metalowy papier - srebrny i niebieski.
Wydanie z Małego Modelarza (6/1998). W zasadzie nie wnosi niczego nowego - wyposażenie kabiny uboższe niż w tych z GPMu, płat budowany z pojedynczej sklejki (chociaż ma rozbudowany szkielet). W moim wydaniu kolory są mdłe - czarne linie są jasno - szare, pasy inwazyjne są biało - szare - trzeba samemu poprawiać. Na PWM są zdjęcia dobrze zrobionego P-47 z tego wydania z własnymi dodatkami - czyli model raczej dopasowany i przy odrobinie wysiłku pozwala uzyskać niezły efekt. Wymaga wytłoczenia kroplowej owiewki (lub zakupu), posiada bomby pod skrzydłami. Autor R. Staszałek.
Samolot wydany w wydawnictwie Fejs Model w 1991 roku, właścicielami praw są J. Słowik i E. A. Frączek - autor nie podany.
Jak dla mnie jeden z najlepszych P-47 na rynku - ciekawe malowanie oliwkowe, komory podwozia (tylko główne), rozbudowany płat ze szkieletem, bomby, dobrze opracowane klapy zamykające wnęki (bo one nie były zrobione z jednej płaskiej części - to samo posiada już GPM 150). Minusem jest jaskrawość wnętrza kabiny (dosłownie kolor majtkowy). Modelu nie widziałem sklejonego, ale robi solidne wrażenie i jest podstawą do dobrego opracowania.
Model opracowany przez M. Pacyńskiego, dostępny w formie papierowej (któryś z tytułów wydawnictwa Answer) lub pdf (jak na zdjęciu). Skala 1:50, z założenia model prosty i nieskomplikowany o nietypowym malowaniu - nie spotkałem się z takimi przejściami kolorów - szczególnie na skrzydłach (zwykłe były jednolite), być może nie jest to rzeczywiste malowanie. Nie posiada wyposażenia kabiny ani wnęk, żadnych dodatków. Z relacji i opinii na forach wiadomo, że samolot posiada niewłaściwą bryłę kadłuba - jest zbyt smukły i nie przypomina zwalistej sylwetki P-47.
Model z Orlika autorstwa Ł. Fuczka w skali 1:50. Dla mnie potencjalnie jeden z najlepszych na rynku. Metalizowane powierzchnie sterów, wszystkie wnęki podwozia, bogata kabina i makieta silnika, bomby. Płat z jednej sklejki, ale przy tej skali nie ma to znaczenia. Niestety model w skali 1:50 wymaga znacznego wysiłku dla wykonania wszystkich detali i jest przeznaczony dla fanów tej właśnie wielkości (mnie to nie pasuje). Poza tym w moim ezgemplarzu nie widać było linii podziału sterów i blach na metalizowanych pwierzchniach - błąd w wydruku. Sklejony egzemplarz zamieszczony jest na zdjęciach w czasopiśmie i robi naprawdę duże wrażenie. Gdyby go tylko przenieść do większej skali i nieco podrasować stanowiłby klasę samą w sobie i na pewno zrobiłby furorę na rynku.
Model z wydawnictwa JSC (1/2002) autorstwa J. Słowika i M. Czołczyńskiego w skali 1:24. Pięknie malowany (zielony, szary i czerwony) - kolory jaskrawe, ale biorąc pod uwagę, że na samolocie tym realizowano naprawdę przesadzone "komiksowe" kolorowe malowania można uznać to za poprawne. Opracowanie posiada wnęki podwozia (wszystkie), zbiornik paliwa, rozbudowaną makietę silnika, starannie opracowane płaty. Jednak jak na skalę 1:24 jest zbyt mało uszczegółowiony - dotyczy to kabiny, podwozia i dodatków na skrzydłach (np. światła pozycyjne) - w tak dużym modelu wykonanie tego wszystkiego należałoby uznać za standard (zwłaszcza, że opracowanie jest stosunkowo "świeże"). Nie widziałem modelu sklejonego, ale wycinanka prezentuje się efektownie - dużym minusem może być stosunek wysokiej ceny do niedostatecznie szczegółowego projektu. Kolega Marzena powiedział, że były dwa wydania - jedno "metalowe".
To chyba wszystkie wydania naszego ulubionego samolociku na rynku krajowym. Nie dziwota, że taki efektowny i śliczny samolot doczekał się tylu opracowań i jest chętnie budowany przez modelarzy.
Pozdrawiam,
TAD
